گلیم جهانی هیچ ما هیچان

استاد رسام عرب‌زاده، در دهه ۱۳۶۰ نقشی را طراحی کردند که بیان‌گر زجر و سختی‌های مردم، طی دوره حکومت پهلوی بوده تا به حکومت انقلاب اسلامی ایران دست پیدا کردند.

تصاویر صحنه تظاهرات و شعار دادن مردم، تسبیح در دست روحانی، علامت‌های سوال فراوان در متن فرش، تصویر نارنجک، چکمه خون‌آلود سربازان حکومت، چشمان گریان مادران غمگین، سرنیزه‌های اسلحه‌های سربازان حکومتی، برگ‌های شاخه درخت زیتون ( نماد آزادی )، ذکر واژه چرا چرا آخر چرا؟ (که علت بروز این همه اتفاق ناگوار چیست؟)، همگی بیان‌گر سیاست حاکم بر جامعه آن زمان است. در قسمت میانی فرش نیز تصاویر شعله‌های آتش، کلاه خوودهای سربازان حکومتی، چهره روحانی که با چشمک زدن مردم را به سکوت دعوت می‌کند، تصویر مادران شهدا و … ، مشاهده می‌شود که در واقع با به نمایش گذاشتن سنگ قبر برای چهره‌هایی از تمام اقشار جامعه همچون انسان‌های عادی، کارگران و روحانیون، که همگی از دنیا رفته‌اند و چشمانی خون آلود که همگی بیان‌گر سختی‌هایی است که در زمان قبل از انقلاب، بر مردم ایران تحمیل شده است.

در قسمت بالایی فرش، خط نوشته‌ای با عنوان : برای که برای چه؟ ذکر شده است که بیان می‌دارد که چرا باید این همه مشکل و سختی اتفاق بیافتد.  در ادامه اشعاری همچون:             جهانی هیچ ما هیچان                     خیال و خواب ما پیچان

اگر خفته بدانستی که من خوابم، چه غم بودی ؟

یکی زندان غم بیند، یکی باغ اِرَم بیند       چو بیدار گشتی او، نه زندان و نه باغ اِرَم بودی

( مولانا )

هدف استاد از به نمایش گذاشتن اشعار و تصاویر مذکور، این بوده که بگوید تمام زندگی، چه خوب و چه بد، خواب و خیالی بیش نیست و پس از مرگ است که انسان از خواب واقعی بیدار شده و چشمش رو به واقعیت‌های عالم باز می‌شود.