تابلو فرش غنیمت عمر

انگیزه رسام از طراحی این اثر ارزشمند، بهره‌گیری از طرح‌های هنر سرامیک و مینیاتور، در نقش پردازی فرش است. نو آوری‌ها و خلاقیت‌هایی که در عرصه طرح فرش پدید آمده، نشان‌گر توفیق رسام در تجسم مضامین فلسفی است و به خوبی گویای این واقعیت است که هنر قالی‌بافی نیز می‌تواند همچون سایر هنرها، عرصه‌ای برای تبیین احساسات و اندیشه‌ها باشد و تنها به نقش پردازی‌های تکراری و متعارف محدود نشود. با این‌که هنر به تصویر کشیدن شعر فارسی ایرانی، از سابقه‌ای ممتد و دیرینه و سنتی برخوردار است، ولی رسام موفق شده است که با به کاربست روش‌های مناسب و نوآوری‌های چشم‌گیر و خیره کننده (در طراحی و بافت)، حیاتی تازه به کالبد این سنت دیرین بدمد. این اثر با الهام از اندیشه‌های خیام طراحی شده و تجسمی هنرمندانه و گویا از نگرش‌های ویژه این حکیم فرزانه به عالم وجود و هستی است.

ابوالفتح غیاث‌الدین عمربن‌ابراهیم نیشابوری مشهور به خیام، ریاضیدان و شاعر معروف ایرانی در قرن پنجم و اوایل قرن ششم ه.ق است که در ۵۱۷ ه.ق بدرود گفته است. رباعیات این شاعر که به زبان‌های زنده و مختلف ترجمه شده است، از شهرت جهانی خاصی برخوردار است. مضمون اصلی این رباعیات، غنیمت شمردن عمر، شک و حیرت و توجه به مقوله مرگ و فناست.رسام با الهام از این مضامین، متن اصلی فرش را با انواع رنگ‌های روشن، زنده و نگاره‌های بدیع موزاییک و تکه‌های رنگارنگ سرامیک، طراحی کرده و چشم اندازی شاد و دلفریب پدید آورده که غنیمت شمردن دم را بخوبی تداعی می‌کند. حاشیه‌های این اثر نیز با زمینه‌های خاکی رنگ، نشانه‌ای از برزخ و عالم پس از مرگ است، که سَرگشتگان وادی حیرت را در خود جای داده است. فضایی پریشان که گروهی حیرت‌زده با جام‌های باده سرخگون در سویی (حاشیه سمت راست) و جمعی با مشعل‌های نورانی در سوی دیگر (در حاشیه سمت چپ) آن دیده می‌شوند. در ترکیب‌بندی کلی این اثر، کشاکش خیر و شر و تقابل نور و ظلمت به خوبی نمایان است و احساس درونی هنرمند را بازگو می‌کند. طراحی و بافت، گویای مهارت و ظرافت رسام در نقش آفرینی و نقش‌بندی نگاره‌های ظریف بر تار و پود فرش است. بافت خطوط و تکه‌های ریز سرامیک و همچنین چهره‌نگاری انبوه با حالت‌های حیرت‌زده و مدهوش و یا خفته و خواب‌آلود، نشان‌گر توانایی رسام در خلق آثار بَرجسته و ارزشمند است.