رقص باده (تابلو با طرح سرامیک)

طراحی این اثر مانند تابلوی شماره (۶۲) تلفیقی از هنر سرامیک و مینیاتور است که رسام هنرمندانه و با مهارت این دو هنر را در تلفیقی متبلور کرده است ( ر.ک  به : توضیحات تابلوی شماره ۶۲).  طرح حاشیه­ها مشابه حاشیه های تابلو مذکور (سرامیک غنیمت عمر) و نشان­گر انبوهی از نگاره­ های انسانی حیران و مدهوش است، که در سویی پیاله ­های باده سرخ و در سویی دیگر مشعل­ه ای نور به دست دارند. اما رنگ زمینه حاشیه­ های این اثر تیره و کِدِرتر است و بیشتر فضای نیستی و عدم را تداعی می­کند.

متن بافته، با طراحی متفاوت، از رنگ­ های سرد و گرم و تیره و روشن است که با شیوه سرامیک نقش­بندی شده و نشان­گر رندی است باده گستر که، رامش­گری پیاله به دست و رقصان در کنار دارد. زمینه فرش، چشم اندازی دلکش و زیبا از آسمان نیلگون و چمنزاری سرسبز با درختان و گلبوته­ های رنگارنگ است که از هماهنگی شگرف و خیره کننده­ای برخوردار است، به ویژه رنگ­های لباس رامش­گر با طیف آبی آسمان و رنگ­مایه­ های زردگون و سبز فام، که ترکیب درخور و مناسبی پدید آورده است. ترکیب ­بندی مناسب این طراحی محدود به رنگ­ ها نبوده و در شکل­ گیری قالب ­ها نیز مشهود است، مانند حرکت موزون و مینیاتوری رامش­گر که هماهنگی متناسبی با عناصر اصلی تشکیل دهنده طرح از جمله شاخه­ های درختان دارد .