تابلو فرش مستی

این اثر بیان رمز و راز یک خاطره است. هنرمند مست از باده ذوق و در خلسه‌ای خوش، جهان پیرامون خود را به تصویر کشیده است.

چشم اندازی از رقص حاشیه‌ها که در روشنای قندیل رسام در هم آمیخته‌اند، با گلبوته‌های رها شده‌ای که در قالب حاشیه‌ها نمی‌گنجند و در گستره خاکستری فرش، با کلاف سر در گم خطوطی به نازکی خیال حرکت و ترکیب مناسبی پدید آورده‌اند.

حاشیه‌ای آبی رنگ با انحنای ویژه، بسان داسی به نشانه پرسش، پهنه روشن فــــرش را از فضای تاریک جدا می‌سازد. در فضای تیره و تاریک سبویی سرنگون است و در پهنه روشن فرش نیز پیچک زیبا و رقصانی است با شاخ و برگ تجریدی، بیان‌گر انسان شیفته‌ای که با پای افزارهای رها شده در روشنی و تاریکی در کشاکش است، تا از جذب و افسون جهان تیره و تار رهایی یابد و به عرصه روشن و هشیارانه هنر پناه برد.

«  من  خود ای ساقی  از این ذوق که دارم  مستم  »

(حافظ)