تابلو فرش خسرو و شیرین

این بافته چشم اندازی بدیع از بزم جاودانه خسرو و شیرین است، که به سبک مینیاتورهای کلاسیک  طراحی شده و نشان­گر جلوه­هایی دل­نشین از سنت­های ویژه نقاشی ایرانی، به همراه ابداع­های هنرمندانه است.

در این اثر، ظرافت و پرداخت­های قلم مینیاتور جای خود را به نخ­هایی به نازکی خیال سپرده و دست­بافته­ای شکوهمند پدید آورده، که گویای روایت عاشقانه نظامی گنجوی است که در عرصه ادبیات منظوم ایران زمین یکی از زیباترین میراث­های هنری – ادبی بی­شمار است.

کناره­های سبزفام روشن، شکوفه­های بادام و سَروِناز در منظری از آبی دل­فریب آسمان، جامه­هایی با نقش و نگار، چنگ و دیگر بساط طَرَب و … جملگی در ترکیبی شگفت به همراه تشعیر حاشیه­ها و تلفیقی مناسب از صحنه­ها، فضایی بسیار زیبا و مقبول  برای بزم دل­باختگان تاریخ پدید آورده است. بر تارک عشرت­گه جانان، این بیت نقش بسته است:

تا بنای گنبد فیروزه منظر ساختند            موضع عشرت­گه جانان مُقَرّر ساختند

 (نظامی گنجوی)