فرش معرق

این اثر، با استفاده از نقش پردازی‌های اصیل معرق، طراحی شده است. معرق هنر و صنعت ویژه مشرق زمین در کاشی‌کاری و تزیین بناها به ویژه سقف مساجد است.

معرق، نوعی کاشی متشکل از قطعات ریز و غالباً هندسی است، که متناسب با نقش مورد نظر، بریده و کنار هم، موزائیک می‌شوند. این صنعت با توجه به قابلیت‌های کاربردی آن از جایگاه با اهمیتی در کاشی‌کاری ایران برخوردار شد، بطوریکه بهره‌گیری از معرق‌های لعابدار، به مرور جای آجرهای کاشی مینایی را گرفت، که استفاده از آن با دشواری‌ها و مشکلات بسیاری توام بود.

معرق‌کاری از قرن ۶ هـ . ق به عهده سلجوقیان در ایران، نضج گسترده‌ای یافت و در قرن ۸ هـ . ق  بر غنای آن افزوده شد و سرانجام در قرن‌های ۱۹ و ۱۰ هـ ق به اوج شکوفایی خود رسید.

یکی از زمینه‌های تلاش خستگی ناپذیرو موفق رسام، بهره‌گیری از سایر هنرهای تجسمی ایران در فرش‌بافی است، تا قلمرو طراحی فرش از تنوع و قابلیت‌های گسترده‌تری برخوردار شود. رسام به مدد تجربه عملی و شناختی که از هنر کاشی‌کاری داشته، با مهارت خاصی هنر معرق را با هنر طراحی فرش تلفیق داده  و به دستاوردهای ارزشمندی رسیده است. رنگ زمینه طیف‌هایی از قهوه‌ای و کرم است. طرح، متشکل از نقوش تزئینی متفاوت و ریز و درشت هندسی، با اسلیمی‌های درهم آمیخته و ظریف است که نگین‌های نورانی با درخششی خیره کننده را در بر گرفته‌اند. نقش پردازی و بافت این طرح، نشانی از تسلط رسام بر شکل و رنگ و کاربست آن در تار و پود فرش است.