تابلو فرش خشم استاد

در اواخر دهه ۱۳۶۰، نمایشگاه فرشی درکشور آلمان برگزار شد که استاد رسام عرب‌زاده به اتفاق دخترشان خانم ژیلا رسام عرب‌زاده، به عنوان میهمان افتخاریِ آقای فاخر، در آن نمایشگاه حضور داشتند. در این زمان، شخصی به عنوان تاجر فرش، نزد استاد رفته و تقاضا می‌کند متن شعری را که سروده، به همراه تصویری از چهره‌اش، طراحی کرده و ببافند. پس از طراحی شعر و تصویر آن شخص، تابلو فرش مورد نظر توسط دختر استاد بافته شد. در یک جلسه شب شعر دوره‌ای دوستانه، که در منزل استاد برگزار شده بود، یکی از دوستان استاد با مشاهده این تابلو فرش و مضمون شعر آن، با ذکر دلایل کافی مبنی بر عدم تعلق شعر مذکور به سفارش دهنده  تابلو، بیان می‌دارد که این شعر متعلق به این شخص نیست. استاد با شنیدن این سخن بسیار خشمگین شده و با وجود زحمت بسیار زیادی که برای این تابلو کشیده بودند، ابتدا امضاء خود را که در قسمت بالای تابلو فرش بافته بودند، از بین می‌برند و سپس برای بروز خشم خود، نام و تصویر شخص مذکور را از سطح فرش حذف نکرده و قسمتی از زمینه فرش را از بالا به پایین بُریده و هرگز این تابلو فرش را به آن شخص تحویل نمی‌دهند.
شاید بتوان گفت، برش‌های وارده بر سطح تابلو فرش، به نوعی امضاء بر بروز خشم استاد، به خاطر دروغ شخص سفارش دهنده تابلو فرش است.
آوای فرش
بر من آرام قدم بگذارید
من زینت بخش و جلوه گر سرای شمایم
من ثمره نور چشم و پرورده سرانگشتان نوابغ و استادان و زیبا دختران و هنرمند زنان روستایم
بر من ارج بگذارید، چون متاع بی ارزش، کالای هر بازار نکنید.