تابلو فرش نگاه آهو

چند تازی، بَهرِ صیدم خسته شد پای سمندت   صبر کن، تا من به پای خویشتن آیَم به بَندَت      

(فرصت شیرازی)

این اثر با استفاده از نقاشی‌های شکارگاه عصر قاجار طراحی شده و به سبک مینیاتور همان دوران است.

متن اصلی فرش، صحنه شکاری است که شکار چیانی سوار بر اسب با سگ‌های شکاری به تاخت در پی آهوانی  هراسانند و خرگوشی در حال فرار.

در حاشیه فرش نیز در میان شاخ و برگ‌های گسترده در متن حاشیه ظروف بلور سفالینه از گنجینه تاریخی  ایران تصویر شده که نگاره‌ها و نقوش حاشیه این ظروف به خوبی نقش پردازی شده است.

در طراحی، از رنگ‌های محدودی استفاده شده است. بویژه رنگ صحنه شکار در متن اصلی که منحصر به مایه‌های تیره و روشنی از طیف  قهوه‌ای بوده و به شیوه برخی مینیاتورهاست.

استاد با الهام از بیت زیر زبان حال آهوان هراسان و رمیده را با مهارت و ظرافت خاصی به تصویر کشیده است.