تابلو فرش تا لب بحر

تا لب بحر این نشان پای هاست     در درون بحر جای پای لاست

(مولانا – مثنوی معنوی)

طراحی مضامین نمادین و سنتی، چندان در نقاشی ایران متداول نبوده است که در بافت فرش نیز به کارآید. اما در این اثر هنرمندانه، با الهام از شعر مولوی، فضایی عرفانی پدید آمده که از رمز و راز ویژه­ای برخوردار است. در تیرگی شبی وَهم انگیز، زورقی با بادبان­های گشوده، یله در امواج خروشان دریایی است به سوی ناکجا آباد، سر نخ این امواج (( اوست )).

رنگ زمینه اصلی فرش سیاه است، که با امواج نقره ­ای تضاد زیادی ایجاد کرده و بر ایهام اثر افزوده است.

بهره ­گیری از حاشیه ­های ناهمگون با نقش ­مایه­ های متفاوت به صورت نقش غلط، جای پای مشخصی از هنرمند این اثر است که با نشان پاهای اندیشه مولوی در لب بحر، تقارنی شگفت یافته است.