چوگان

ای رفته به چوگان قضا همچون گوی چپ می خور و راست می رو و هیچ مگو

کان کس که تو را فکنده اندر تک و پو او داند و او داند و او داند و او

بسیاری از شاعران عارف ایرانی برای تبیین و تشریح مفاهیم عارفانه و سوز درونی خود از واژه های «چوگان» و «چوگان بازی» استفاده کرده و نقاشان مینیاتور نیز این تعابیر را به تصویر کشیده اند. رسام با الهام از این قبیل نقش پردازیها، ظرافت مینیاتور را به عرصه قالی کشانده و با ظریفترین گره ها، بافت ماهرانه ای از مینیاتور ارائه داده است.

حاشیه جنگلی مملو از گیا و زیاست، با نباتات و حیوانات گوناگونی که تابلویی از شکار را در خود جای داده است. حاشیه گر چه به رنگ طلایی است، ولی رسام به جای استفاده از نخهای طلایی – که بیشتر قالیبافان بکار برده و می برند از پشم به رگرفته که ظرافت و صلابت خاصی به قالی بخشیده است.

رنگ اصلی قالی کرم است که با سایه روشنها – آبی آشمان و سبزی درختان – تابلو های زیبای مینیاتور های ایرانی را د خاطره ها زنده می کند.