خسرو و شیرین

این بافته چشم انداری بدیع از بزم جاودانه خسرو و شیرین است ، که به سبک مینیاتورهای کلاسیک طراحی شده و نشانگر جلوه هایی دلنشین از سنتهای ویژه نقاشی ایرانی ، به همراه ابداعهای هنرمندانه است.

در این اثر ، ظرافت و پرداختهای قلم مینیاتور جای خود را به نخهایی به نازکی خیال سپرده و دستبافه ای شکوهمند پدید آورده، و گویای روایت عاشقانه نظامی گنجوی است، که در عرصه ادبیات منظوم ایران زمین یکی از زیباترین میراثهای هنری – ادبی به شمار است.

کناره های سبزفام روشن ، شکوفه های بادام و سرو ناز در منظری از آبی دلفریب آسمان، جامه هایی با نقش و نگار ، چنگ و دیگر بساط طرب و …، جملگی در ترکیبی شگفت به همرات تشعیر حاشیه ها و تلفیقی مناسب از صحنه ها، فضایی بسیار زیبا و مقبول برای بزم دلباختگان تاریخ پدید آورده است. برتارک عشرتکده جانان، این بیت نقش بسته است.

تا بنای گنبد فیروز منظر ساختند موضع عشرتگه جانان مقرر ساختند